son deneme bir iki üç...

ne zamandır hayalimdi şöyle güzel bir blog oluşturabilmek...
bu işi öğrenmenin sandığımdan daha zor olduğunu farketmem pek fazla zamanımı almadı...
öyle ki keşfettiğim her güzel blogla biraz daha şaşırıyor, hayret ediyordum.
Ne kadar çok blogger var!
hepsi de o kadar özenli yazılar yazıyorlar ki, insan şaşırmadan edemiyor.
Sanki tüm zamanlarını blog yazmaya ayırıyorlarmış gibi geliyor bana.
kendi yazılarımı onlarınkinin yanında çok sönük buluyorum. Bu yüzden uzun bir süre yazsam mı yazmasam mı diye düşünüp durdum. Hiçbir işlevi olmadıktan sonra yazmanın ne anlamı var ki?

belki de bu yüzden sessiz sedasız bir şekilde başlamak, yazıları yavaş yavaş biriktirmek en doğrusu. blogun zamanla serbest bir şekilde evrilerek daha da iyi olacağını ümit ediyorum.

peki neden -okuma notları-?
çünkü yaklaşık 3 yıldır yaptığım tek anlamlı şey okumak.
suç ve ceza ile tanıştığım günden beri başka hiçbir şey yapmıyorum, o günden beri okumaktan başka her iş ikinci planda, acilen bitirilmesi gereken lüzümsüz bir iş benim için.
Bunda başarılı olmamda öğrenci yaşamının rahatlığının da payı olduğunu itiraf etmeliyim.
Blogumun bana ve ara sıra uğrayan herkese faydalı olması dileğiyle...